‘Casablanca’ pelikula zinemaren historiko klasiko handienetako bat da. Aurten pelikularen estreinaldiaren 70. urteurrena ospatzen da, hori dela eta pelikulari omenaldi txiki bat egiteko une aproposa da. Klasiko handi guztiekin gertatzen den bezala, Michael Curtizek zuzendutako pelikularen elementu txikiena ere aztertua izan da. Eszena eta esaldi ospetsu ugari dituen pelikula den arren, hitzak beharrezkoak ez diren eszena bati buruz hitz egitea erabaki dut, bereziki gustatzen zaidan eszena bati buruz: Ilsa eta Ricken begiradaktopo egiten duten unea.
Aipatutako eszenan gauza asko esaten dira, baina hitzak erabili gabe, begiradekin nahikoa da dena ulertzeko. Sami, pianojoleari, “As time goes by” abestia jotzeko eskatzen dio Ilsak. Abesti eder horren lehenengo notak entzuten direnean Ilsaren begirada oroitzapen batean murgiltzen eta galtzen da. Ez dakigu zer demontre pentsatzen ari den baina Ilsa baina hunkituta dago. Jaso dugun informazio bakarra abesti hori ‘Rick’s cafe’-n debekatuta dagoela da. Abestia entzuterakoan, Rick Blaine piano-jolearengana hurbiltzen da, haserre.
Une horretan Rick eta Ilsaren begiradak topo egiten dute. Denbora
gelditzen da. Ez dago zer esaterik. Are gehiago, ez da beharrezkoa ezer esatea
dena dakigulako: Ilsaren oroitzapena zein zen eta Rickek gogoratu nahi ez zuen
hori zer zen.
Geroago, taberna itxita dagoenean, ‘As time goes by’ berriro jotzeko
eskatzen dio Rickek Sami. Oraingoan dena ilun dago, Rick bakarrik dago,
norbaiten zain. Paris gogoratzen du. Ahaztu ezin dezakeen hori gogoratzen du.
Itxita zegoen zauria berriro ireki da. Klasikoa.
Estekak: Azpitituluak euskaraz
Estekak: Azpitituluak euskaraz
No hay comentarios:
Publicar un comentario