'Star Trek: Into the darkness' (2013) - Kirk, Spock eta abentura berri bat

Ez naiz inoiz “trekkie” sutsua izan. Ez ditut pelikula zaharrak ikusi ezta telesaila ere. Nire “trekkie” ezagutza ia-ia The Big Bang Theory komedian egiten dituzten erreferentzietara mugatzen da. Horregatik, 2009an aurreiritzirik gabe joan nintzen zinemara, orain trilogia bat izango denaren lehen atala ikustera; eta ikusi nuena, gustatu zitzaidan. Oroitzapen horri eutsita, bigarren pelikula ikusi dut: ‘Star Trek: Into the darkness’. J.J. Abrams zuzendutako pelikula entretenigarria da, erritmo ona du, soinu banda bikaina eta pertsonaia bitxi eta atseginak. Zenbait eszenetan berrikuntza faltan bota dudan arren, atal berri honek akzio pelikula on bat izateko osagai nahikoak biltzen ditu.

Federaziaren kupula eraso terrorista baten biktima izan da, eta orain krisi egoera batean murgilduta dago U.S.S. Enterprise-aren tripulazioak erasotzailea atxilotu beharko du misio arriskutsu batean, akats txikienak ere gerra bat piztu dezakelako.

‘Star Trek: Into the darkness’ pelikula oso entretenigarria da, hasieratik amaierara arte. Oraingoan, Khan (Benedict Cumberbatch) dugu pelikularen puntu indartsuenetako bat. Cumberbatchek pelikularen lan onena ala dramatikoena burutzen du, pertsonaia maltzur eta mendekatzaile bat eraikiz. Tripulazioa, eta aldi berean ikuslea, manipulatzeko gaitasuna duen pertsonaia da Khan. Nire ustez, badira zenbait parekotasun Kirk (Chris Pine) eta Khanen artean. Biek mendeku gura dute, arrazoi ezberdinengatik noski; eta biek euren esku dagoen guztia egingo dute euren tripulazioak babesteko, ala eurek dioten bezala, euren “familia” babesteko.

Beste alde batetik, berriro ere Kirk eta Spocken (Zachary Quinto) arteko “bromance” istorioarekin topo egiten dugu. Euren metodoak kontrakoak dira, etengabe eztabaidatzen dabiltza, eta oraingoan lagunen arteko leialtasuna kolokan jarriko da. Kirik gizon oldakorra da, Spock aldiz, logikan oinarrituta hartzen ditu erabaki guztiak. Aurreko pelikularekin konparatuta, baliteke Spocken pertsonaia gehien eboluzionatu dena izatea. Vulkanokoarentzat inoiz baino zailagoa izango da etengabe izkutatzen saiatzen den alde gizatiarra kontrolatzea.

Pelikula ez zait batere aspergarria iruditu. Eta dena bukatu dela pentsatzen dugunean, biraketa txukun bati esker pelikula suspensez betetzen da. Erabaki horrekin Abramsek ikuslearen interesa guztiz harrapatzen du.

Gutxien gustatu zaidana, lehen aipatu dudan bezala, zenbait eszenatan izan dudan deja vú sentsazioa izan da. Baina, orokorrean, ‘Star Trek: Into the darkness’ pelikula oso entretenigarria da, akzioz betetakoa, une dibertigarriak dituena, ustekabeku suspensea, eta ze demontre, amaiera hunkigarria duena. Trilogia on bat egiteko bidean emandako beste aurrerapauso bat. 2014an hirugarren atalaren grabaketa hasiko da.