Figura maskulino eta femeninoen karakterizazioei dagokienez, eredu berriak ekarriko zituen sasi genero bat jaio zen: zine beltza. Zine beltzak zine klasikoak aldarrikatzen duen heroi ahalguztiduna alde batera utzi eta heroi atsekabetu edo zauritu baten alde egiten zuen. Heroi mota hau, heroi klasikoa ez bezala, amorruaz gidatuta gauzatuko ditu ekintzak. Antiheroia da, gizon gogorrak, detektibeak, galtzaileak…. Izango dira nagusi: Humphrey Bogarten antzerakoak.
Emakumeei dagokienez aldaketa
nabaria dago, femme fatale kontzeptua
agertzen da lehen aldiz: emakume oso ederrak, manipulatzaileak, desira eta
sexuaren isla, tentazioaren eredu.
Emakumeek zuten botereaz
jabetzen dira orain, badakite nola biziraun gizarte matxista batean. Gizonaren
gizontasun/boterea zalantzan jarriko du, ez da objektua, subjektua da.
Helburuak ditu, eraginkorra da, borroka egiten du. Hala ere, amaieran zigortua
izango da. Karakterizazio eredu hauek argi eta garbi antzematen ditugu Billy
Wilderren Double Indemnity maisulanean.
Istorioaren protagonista Walter
Neff da, heroi atsekabetua. Horren ekintzek gorrotoa, inbidia zein desira
izango dute abiapuntu. Phyllis, pelikularen femme fatale-a da, kontrolatzailea,
erdi zintzo erdi maltzurra, egoera kontrolpean duena.
Zine beltzean emakumea objektu
izatetik subjektu izatera igaro zen bai, baina, gizonen eskutik zigorra
jasotzen zuten. 40ko hamarkadan, zinearen narratibaren oinarrian, oraindik,
matxismoa zegoen.
No hay comentarios:
Publicar un comentario