Hollywoodek defendatutako star systema 50ko hamarkadan heldu zen amaierara. Garai hartan, estudio handien oligopolioa apurtu zen. Ordura arte, bost ziren egiten ziren pelikulen % 90 produzitzen zituzten ekoizpen etxeak.
Periodo horretan (1930-1950) estudio handiek aktoreengan
zuten kontrola itzela zen, ia tiranikoa. Izarrek, ikono bihurtutako
karakterizazio horiek, soilik produktuak ziren ekoizleentzat. Estudioak
aktoreei nola ibili, nola jantzi, nola pentsatu eta nola hitz egin behar zuten
esaten zieten. Batzuei izena aldatzera ere behartu zieten. Hori eta, Margarita
Carmen Cansinos, Greta Lovisa, Archibald Leach edota Norma Jean izenak gutxitan
entzun ditugun bitartean, Rita Haywoth, Greta Garbo, Cary Grant eta Marilyn
Monroe izen artistikoak ezagunak dira mundu osoan zehar.
Hollywood klasikoa ametsen fabrika zen, baina baita
ilusioena ere. Marilyn Monroe Star Systemaren funtzionamendua islatzen duen
adibide hoberena da. Ekoizpen etxeen produktu gisa, Marilyn Monroek
Hollywoodeko izar handi eta arrakastatsuenetako bat izan zen, betiereko ikonoa.
Baina pertsona gisa, Norma Jeanek ez zuen Star Systema eta Studio Systemak
eragindako presio mediatikoa jasan, ezta errutina jarraitu. Aktorearen
bat-bateko heriotzak Hollywoodeko Studio Systemarekin amaitu zuen. Marilyn
Monroe, Hollywoodeko “apurtutako jostailua” bihurtu zen.
Urteak pasa dira estudioek zuten
menpekotasuna leundu zenetik, gaur egun, antzinako sistema desagertu dela diote
batzuek, beste batzuek aldiz star systema guztiz inoiz ez dela desagertu
defendatzen dute (batez ere aktore gazteen kasuan). Gauza bat nabaria da, emakume eta gizonen karakterizazioak
gizartearekin batera eboluzionatu egin dutela. Baina, zein da gaur egun zinemak
islatzen dituen karakterizazio eredu nagusiak? Hollywood klasikoak
egindakoetatik oso urrun daude, ala uste dugun baino gertuago?
No hay comentarios:
Publicar un comentario