‘Le scaphandre et le papillon’ (2007) – Irudimena, oroitzapenak eta plano subjektiboak

'Le scaphandre et le papillon' Julian Schnabelek zuzendutako pelikula dugu, benetako gertaeretan oinarritutako drama bat. Pelikulak Jean Dominique Baubyren istorioa kontatzen digu, Elle moda aldizkariaren erredaktore nagusia izandako gizonaren istorioa. Enbolia bat izan du, eta guztiz paralizatuta dago. Hala ere, mugiezinik egon arren, ez du komunikatzeko gaitasuna galdu. Jean Dominiquek soilik ezker begia mugi dezake, hori kontuan izanda, komunikatu ahal izateko begien kliskatzean oinarritutako sistema erabiliko du (adibidez, begiak behin kliskatuz gero "bai" esango du, bitan kliskatuta "ez", eta halakoak). 'Le scaphandre et le papillon' gainditze istorio bat du oinarrian. Bere oroitzapen, beldur eta desiratan oinarrituta, liburu bat idaztea erabakitzen duen gizon baten istorioa.

"Begiaren kontua alde batera utzita, badira paralizatuta ez ditudan bi gauza: nire irudimena eta nire memoria. Nire eskafandratik ateratzeko bi irtenbide bakarrak dira". 

'A foreign affair' (1948) - Estatubatuarren bikoiztasun morala

Erlazionatutako edukia: 'Billy Wilderren monografikoa'

'A foreign affair' pelikula Billy Wilderren monografikoari dagokion atal berria da. Ez da zuzendariak egindako lanik aipagarrienetako bat, baina baditu aipatzea merezi duten zenbait kontu. Pelikularen abiapuntua Alemanian jarraitzen duten soldadu estatubatuarren egoera morala aztertzea da. Charles Brackettek eta Billy Wilderrek batera garatu zuten komedia erromantiko (eta pixka bat dramatiko) honen gidoia. Amaierako emaitza ez zen AEBetako ejertzitoaren gustukoa izan. Izan ere, estatubatuarren jokabidea goraipatu ordez, agintari eta soldaduen bikoiztasun morala agerian uzten dute. 

Pelikularen beste oinarrietako bat maitasun istorioa da. Hiru pertsonaia nagusi ditugu: John Pringle (John Lund), AEBetako ejertzitoaren kapitain bat; Erika Von Schluetwoe (Marlene Dietrich), nazia izandako abeslari alemaniarra; eta azkenik Phoebe Frost (Jean Arthur) egoera aztertu behar duen kongresista errepublikanoa. Erika babesteko saiakeran, Pringle kapitainak bi emakumeen sentimenduak manipulatuko ditu.

'Star Trek: Into the darkness' (2013) - Kirk, Spock eta abentura berri bat

Ez naiz inoiz “trekkie” sutsua izan. Ez ditut pelikula zaharrak ikusi ezta telesaila ere. Nire “trekkie” ezagutza ia-ia The Big Bang Theory komedian egiten dituzten erreferentzietara mugatzen da. Horregatik, 2009an aurreiritzirik gabe joan nintzen zinemara, orain trilogia bat izango denaren lehen atala ikustera; eta ikusi nuena, gustatu zitzaidan. Oroitzapen horri eutsita, bigarren pelikula ikusi dut: ‘Star Trek: Into the darkness’. J.J. Abrams zuzendutako pelikula entretenigarria da, erritmo ona du, soinu banda bikaina eta pertsonaia bitxi eta atseginak. Zenbait eszenetan berrikuntza faltan bota dudan arren, atal berri honek akzio pelikula on bat izateko osagai nahikoak biltzen ditu.

'Top Hat' (1935) - Fred Astaire eta Ginger Rogersen dotorezia

Filma musikalei buruz hitz egiten dugunean, konkretuki Hollywoodeko urrezko aroan ekoiztutako horien inguruan (1930-1950 bitartean egindakoak, gutxi gora behera), bada berehala burura etortzen zaigun bikote bat: Fred Astaire eta Ginger Rogers.

Fred Astaire ez zen aktore ala dantzari atletikoena, Ginger Rogers ez zen abeslari onena… baina batera tandem perfektua osatzen zuten. Pantaila handian konplize izateaz aparte, karismaz betetako dantzariak ziren. Dotoreak, klasedunak, estilosoak, pikardia apur bat zuten ere… baina guzti horren gainetik, Fred Astaire eta Ginger Rogersek kimika ikaragarria zuten. Bikotea dantzatzen ikustean primeran pasatzen dugu, nolabait, liluratuta gelditzen gara pantaila aurrean. Xarma berezia zuten.

'Before midnight' (2013) - Jesse eta Célineren trilogiaren amaiera

Jesse eta Céline elkar ezagutu ziren egun hartatik jada hamazortzi urte igaro dira. Ze azkar igarotzen den denbora… Jesse eta Céline dira maitasuna, erlazioak, oro har, bizitzaren nondik norakoak oinarritzat hartzen duen trilogia bikain honen protagonista bakarrak. Richard Linklater dugu hiru pelikulen zuzendaria, eta Ethan Hawke eta Julie Delpy pantaila handia konplizitate eta kimikaz betetzen duten bi aktore protagonistak (euren lana oso ona da). Hawke eta Delpy proiektuan guztiz inplikatu ziren eta bigarren eta hirugarren pelikula honen gidoian parte hartu dute.

‘Before midnight’ pelikularen xarma hobeto ulertzeko eta baloratzeko ezinbestekoa da aurreko bi pelikulak ikusita izatea. Hori dela eta, trilogiaren azken atala baloratzen hasi aurretik, ‘Before sunrise’ eta ‘Before sunset’ pelikulen laburpen txiki bat egitea merezi duela uste dut. Hiru pelikulen egitura, oinarrian, parekoa da: protagonisten arteko etengabeko elkarrizketak eta iraupen luzeko plano finkoak; baina maitasun eta erlazioen inguruan ematen diguten ikuspegia ez da berdina. Beraz, sentitzen dut, baina kritika honek trilogiari buruzko spoilerrak ditu.