Harremanak eta teknologia
Ondorengo
kritikak spoilerrak izan ditzake
Internet,
sare sozialak, unetxo batez huts egiteagatik kaosa sortaraz dezaketen
aplikazioen erabilpena… Teknologiaren menpe bizi garela nahiko argi dago, bai
erabilpen pribaturako bai profesionalerako. Horregatik, aurrerapen horiek gure
harremanetan modu batean ala bestean eragitea nahiko logikoa suerta daiteke. Spike
Jonzeren ‘Her’ pelikulak pausu bat
haratago doa, eta etorkizun hurbil batean kokatzen gaitu. Horretan “bizitza
propioa” duten sistema operatiboak existitzen dira.
Produktuaz
erakarrita, Theodorek (Joaquin
Phoenix) sistema operatibo bat erosten du. Bere sistema operatiboaren izena, Samantha da. Theodore idazlea da,
herritar arrunt bat, anbizio berezirik gabekoa. Gizon bakartia da, bizitza
sozialetik urrun mantentzen dena. Lanean, bezeroen izenean sinatutako gutun
pertsonalizatuak idazten ditu. Hau da, bezeroek bizpahiru datu ematen dizkiote
eta datu horietatik abiatuz sentsazio-sentimendu bat imajinatzen eta “intepretatzen”
du, diktatuz, inprimatuz eta gero gutuna bidaliz. Samantharen pareko “lan
dinamika” jarraitzen duela esan genezake: sistema operatiboak datu ugari
pilatzen ditu, bezeroen sentsazio eta sentimendu ugari (kasu honetan
Theodorenak), gero sentimendu horiek interpretatzen ditu bezeroari erantzun
egokiena emateko.
Laguna,
konfidente, bikotekide… Theodore ideia batean murgiltzen da eta zerotik hasten
saiatzen da. Ongi sentitzen da. Lankideek eta Amy (Amy Adams), bere auzokideak,
Theodoreren eta Samantharen harremana laster onartzen dute, aurreiritzirik
gabe. Oraindik bere ematea den horrek, Catharinek (Rooney Marak), kontran,
Theodoreren maitasun-istorio horretan euren harremanak izandako gatazka eta
akats berberak ikusten ditu.
Baina… nor
da “her”? Norekin hitz egiten ari da Theodore, interpretazio desberdinak egon
daitezke ideia horren arabera. Samantha, Catharine eta Amy Theodoren bizitzaren
emakume protagonistak direlako.
Harremanak
zailak direla esatean ez dugu ezer berririk aipatzen, baina ideia hori lantzen
du pelikulak zientzia fikziozko ukitu bat gaineratuz. Arazoen aurrean
pertsonaiak ezin dira izkutatu, aurre egin behar dizkiete, eta egindako
akatsetatik ikasi. ‘Her’ pelikulan
baita laguntasuna, bakardadea eta zoriontasuna bezalako gaiak lantzen dira.
Bada
bereziki gustatu zaidan pertsonaia bat: Amy. Theodoreren auzokide eta laguna.
Bi pertsonaiak nahiko antzekoak dira, izaerari eta bizitzen ari diren egoera
sentimentalari dagokionez. Biek bere berezitasunak dituzte, bakartiak dira,
sortzaileak. Theodorek bere aisialdia bideo-jokoetara jolasten igarotzen du,
nahiz eta jokoan nola aurrera egin ez jakin. Amyk, aldiz, bere aspirazioekin
lotura gutxi duten bideo-jokoak sortzen lan egiten du. Bien arteko komunikazio
ez berbala euren sintonia ezin hobearen adibide nabariena da.
‘Her’ pelikula ona iruditu zait, erraza da pertsonaiekin
identifikatzea. Theodoreren irribarrea kutsagarria da, eta hunkitzen denean
bere mina senti dezakegu. Theodoreren pertsonaia, eta bigarren mailakoen
pertsonaiak ere, ez dira perfektuak. Theodore atsegina da, maitagarria une
askotan, baina baita alde ilun bat du, adibidez, Samanthak modu independenteago
batean jokatzen duenean, bere alde kontrolatzailea agerian geratzen da.
Samantha
beste pertsonaia arrunt bat da, eta horrela tratatzen du zuzendariak. Pixkanaka
harrapatzen gaitu, atsegina eta jatorra da. Informazioa biltzen du etengabe eta
jasotako datu horien arabera eboluzionatzen doa, gero eta sistema
independenteagoa izanez. Kezkak ditu, beldurrak. Spike Jonzek Samantharen mundua xehetasun txikiekin erakusten digu,
plano subjektiboekin, kamisa batean poltsikoan jarritako kateorratz batekin…
Spike Jonzek
presarik gabe kontatzen digu istorioa. Lehen planoak eta elkarrizketak dira
nagusi. Pelikularen argazki lana ederra da, hurbila, kolore epelak dira nagusi
(bai espazio bai jantzietan), eta horrek gizartearen hoztasunarekin eta
pertsonaien bakardadearekin talka egiten du. Arcade Fire taldeak soinu banda
konposatu du.
Laburtuz, ‘Her’ istorio gazi-gozo bat da, hurbila
eta hunkigarria. Pertsonaiak ez dira perfektuak, okertzen dira, baina azkenean
bilatzen dutena zoriontasuna da, ongi sentitzea. Amaiera polita.
No hay comentarios:
Publicar un comentario