‘Submarine’ nerabeen
kezketan eta arazoetan oinarritzen diren pelikulen multzoan sartzen da (multzo
hori berez azpigenero bat dela esan genezake). Richard Ayoadek zuzendu du pelikula eta Joe Dunthornen eleberri
homonimoa hartzen du oinarritzat. Orokorrean, ‘Submarine’ pelikula interesgarria iruditu zait. Istorioaren
protagonista Oliver Tate (Craig
Roberts) da, 15 urteko gazte bat. Oliverrek gazte gehienek dituzten kezka eta
zalantzak ditu, baina bi arazok garrantzia gehiago izango dute gaztearentzat.
Pelikula atal desberdinetan egituratuta dago. Bi bloke
nagusiek arazo bana lantzen dute. Lehenengoak identitate bilaketarekin
harremana du, hau da, “nor naiz ni?” galdera ditxosoaren erantzunarekin. Oliver
gazte konplexua da; batzuetan berekoia eta maltzurra izan daiteke, besteetan
atsegina eta erromantiko-idealista bat. Bidean, Oliverrek Jordanarekin (Yasmin Paige) topo egingo du, bere lehen amodioa.
Neska bitxia, misteriotsua, ezin daiteke bere jokabidea aurreikusi. Jordanak
mutilaren atentzio edota interesarekin jokatuko du. Oliverrentzat Jordana neska
berezia da, onena. Idealizatu egin du, eta horregatik Oliverrek Jordanak kezkak
eta beldurrak dituen neska ere dela ikusten duenean, Jordanak bere ahuleziak
erakusten dituenean, Oliverrek ihes egingo du.
Horretaz gain, Oliver oso behatzailea da. Behatze
horretatik bere istorioaren narrazioa sortuko da. Hau da, gazteak bere istorioa
off ahotsean narratuko du, bere sentimenduak agerian utziz eta inguruan
gertatzen diren gauzak interpretatuz. Noski, interpretazio hori subjektiboa
izango da (behin baino gehiagotan gehiegizkoa eta fantasiatsua,
errealitatearekin talka eginez). Oliverrek aldaketaren beldur da, hau da, ez du
bere bizitzaren “ordena” apurtzea nahi. Orden hori mantentzeko edozer egingo
du, gainontzekoen sentimenduak kontuan hartu gabe.
Bigarren arazoa aurreko idearekin erlazionatuta dago.
Oliverren gurasoen arteko komunikazioa desagertu egin da, estatuak dirudite, interakziorik gabe. Desleialtasun posible bat ekiditea izango da
Oliverren helburuetako bat.
Urdina eta gorria, ura eta sua
Zuzendariak garrantzia edo tratamendu berezia ematen die
bi koloreei: urdina eta gorriari konkretuki. Urdina Oliverren kolorea izango da
eta gorria Jordanarena. Ez hori bakarrik, Jordana suarekin lotuta egongo da
ere, suarekin jokatzea “gustuko” du, eta Jordanaren elementua sua bada,
Oliverrenena ura izango da. Oliverren pertsonaia “ur azpitik” atera behar da.
Ur azpian babestuta sentitzen da, ezer aldatzen ez delako. Heldutasunera jauzia
emateko kanpora atera behar da, olatuen (eta bizitzaren) kolpeak jasoz aurrera
egin ahal izateko.
Aspektu meta-filmiko bat du pelikulak, protagonistaren
narrazioarekin lotuta. Narrazio horretan Oliverrek formatuak aipatu eta
nahasten ditu, eszena batean bere pelikula propioa amesten du, kreditu eta
guzti.
Komedia, drama eta amodioa. ‘Submarine’ pelikulan ukitu malenkoniatsua da nagusi. Zuzendariak
hiru genero horiek orekatzen ditu, nahiz eta batzuetan, pelikulari estetika
berezi bat ematearen desira horretaz baldintzatuta, nahasketa hori traketsa izan.
Argiztapen naturala, soinu banda paregabea (Alex Turnerrek, Arctic Monkeys
taldearen abeslariak, konposatutako abestiez osatuta), eta protagonista bera
dira pelikularen elementu interesgarrienetako batzuk. Nerabezaroaren kezkei
emandako beste bira bat.
No hay comentarios:
Publicar un comentario